Όταν το παιδί αρνείται να καθίσει στο καρεκλάκι του αυτοκινήτου!
Όλοι έχουμε βρεθεί στην ίδια θέση, προσπαθώντας να κάνουμε το παιδί μας να συνεργαστεί με κάτι τόσο απλό, όπως το να καθίσει στο καρεκλάκι του. Νομίζω ότι όλοι εμείς οι γονείς μπορούμε να σχετιστούμε με το άγχος και την αναστάτωση που προκαλεί όλο αυτό.
Ειδικά όταν αυτές οι στιγμές εμφανίζονται όλο και περισσότερο κατά τη διάρκεια της εβδομάδας (ή ακόμα και κάθε μέρα!)
Όλοι οι γονείς ανά τον κόσμο έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι με τις δυσκολίες και τις προκλήσεις αυτού του ρόλου. Το άνευ προηγουμένου αυξημένο στρες της εποχής μας κάνει ακόμα δυσκολότερο αυτό τον ρόλο, με αποτέλεσμα συχνά οι γονείς να βρίσκονται σε αντιπαραθέσεις και σε αγώνες εξουσίας με τα παιδιά για να μπορέσουν να βγάλουν τη μέρα.
Ακόμα και το πιο εύκολο πράγμα μπορεί να μοιάζει με άθλο του Ηρακλή!
Story Telling….
Πριν λίγες μέρες σε ένα πάρκινγκ, στο διπλανό αυτοκίνητο δύο γλυκύτατοι νέοι γονείς με ένα παιδάκι περίπου 14 μηνών ετοιμάζονταν να φύγουν.
Το μικράκι τους εμφανώς ,για εμένα, δυσαρεστημένο από την αποχώρησή τους δεν καθόταν στο καρεκλάκι του για να φύγουν.
Ο μπαμπάς στην προσπάθειά του να το πείσει να καθίσει για να φύγουν ακολούθησε τα παρακάτω βήματα…. :
- Δωροδοκίες:
– Άμα κάτσεις θα σου πάρω πατατάκια
– Άμα κάτσεις θα πάμε στη γιαγιά και τον παππού
- Απειλές:
– Άμα δεν κάτσεις θα το δώσουμε στον Γιωργάκη
- Συναισθηματική χειραγώγηση:
– Στεναχωρείς τη μανούλα/τον μπαμπά τώρα
- Παρακάλια απόγνωσης:
– Σε παρακαλώ πολύ! Άκουσέ με, Σε Παρακαλώ!
- Παράδοση:
Θα κάτσει στην αγκαλιά ενός φροντιστή ή συνεπιβάτη
– Καλά καλά, κάτσε όπου θες
Ή
- Θυμός/Οργή:
Με έντονες κινήσεις και φωνές τοποθετεί το παιδί στο καρεκλάκι
– Θα σε βάλω με το ζόρι! Δεν θα κάνεις ότι θες εσύ!
Τώρα να σου πω πως αν τυχών ταυτίζεσαι ή σου δημιουργήθηκαν δυσάρεστα συναισθήματα να ξέρεις πως όλοι μας λίγο ή πολύ τα έχουμε κάνει/πει …. Ναι και εγώ 😉
Πάμε να δούμε όμως τι συμβαίνει στον εγκέφαλό μας!
“Όταν τα συναισθήματα είναι έντονα και έχουν πάρει τα ηνία τότε η λογική και η κριτική σκέψη έχουν πάει περίπατο!”
Κοινώς, ΔΕΝ μπορεί να μας ακούσει… Δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για εξηγήσεις και επιχειρήματα!
Ο λόγος είναι όταν έχει ενεργοποιηθεί η αμυγδαλή του εγκεφάλου μας και το Κεντρικό Νευρικό μας Σύστημα έχει απορρυθμιστεί χάνει την σύνδεση με τον προμετωπιαίο φλοιό, το μέρος εκείνο του εγκεφάλου όπου είναι υπεύθυνο για την λογική/κριτική σκέψη!
Όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πιο δύσκολο είναι να διατηρήσει την ψυχραιμία του ή και να ηρεμήσει.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο είναι τόσο σημαντικό να μην βλέπετε ποτέ τη συμπεριφορά ενός παιδιού σε επιφανειακό επίπεδο ή να προσπαθήσετε να τη σταματήσετε ή να την καταστείλετε μέσω ανταμοιβών και τιμωριών.
Τι μπορούμε να κάνουμε σύμφωνα με την Συναισθηματικά Έξυπνη γονεϊκότητα!
Αρχικά πρέπει να έχουμε στο νου μας για ποιο λόγο, στην προκειμένη περίπτωση, πρέπει να καθίσει ένα παιδί σε ειδικό καρεκλάκι στο αυτοκίνητο.
Για την ασφάλειά του!
Πρωταρχικός ρόλος ενός γονέα/φροντιστή είναι η ασφάλεια του παιδιού!
Άρα υπεύθυνος για την ασφαλή μετακίνηση του παιδιού είμαι εγώ, ο ενήλικας.
Έπειτα, χρειάζεται εγώ,ο ενήλικας με τον πλήρως ανεπτυγμένο εγκέφαλο να διατηρήσω την ηρεμία μου (ξέρω πόσο δύσκολο μπορεί να είναι κάποιες φορές).
Διαφορετικά κάνω βουτιά στη δύνη των συναισθημάτων του παιδιού και έχουμε 2 άτομα απορυθμισμένα συναισθηματικά!
Δεν το θέλουμε αυτό!
Αφού έχω τώρα τη γνώση για τα συναισθήματα και έχω καταφέρει να παραμείνω ψύχραιμ@ κάνω τις εξής ερωτήσεις στον εαυτό μου…
– Πως νιώθω; Τι χρειάζομαι;
– Πως νιώθει το παιδί μου; Τι είναι αυτό που χρειάζεται;
Αυτές οι ερωτήσεις θα σε βοηθήσουν να συνδεθείς με εσένα και έπειτα με το παιδί σου!
Παράδειγμα:
–> Εγώ σε παρόμοια κατάσταση νιώθω άγχος και ντροπή (αν υπάρχουν βλέμματα!), ίσως κούραση και ανυπομονησία.
Χρειάζομαι ηρεμία, ευκολία, ασφάλεια για το παιδί μου και ξεκούραση.
–>Το παιδί μου ίσως νιώθει λύπη και αναστάτωση που φεύγει από κάτι που του άρεσε, νυστάζει ή είναι κουρασμένο
Αυτό που θέλει είναι να μείνει κι άλλο να παίξει
Αυτό που χρειάζεται είναι να το υποστηρίξω στη ματαίωσή του ώστε να εκτονώσει τα δυσάρεστα συναισθήματά του και η ασφάλεια απ την ηρεμία και την αποδοχή μου.
Τώρα έχω ένα πλάνο! Ξέρω για ποιο λόγο το παιδί μου αντιστέκεται!
Επόμενο βήμα είναι η ΣΥΝΔΕΣΗ!
Μα καλά, πώς συνδέομαι όμως…; Θα αναρωτιέσαι τώρα!
Θα δούμε δύο τρόπους εδώ: α) Αναγνωρίζοντας τα συναισθήματα του παιδιού
β) Με το παιχνίδι
Έχοντας αναγνωρίσει τα συναισθήματα και τις ανάγκες του παιδιού μπορείς να του το επικοινωνήσεις.
– Βλέπω πόσο έχεις αναστατωθείς που φεύγουμε! Σου άρεσε πολύ πχ η θάλασσα! Μακάρι να μπορούσαμε να μείνουμε όλη μέρα!
Τιπ: Προσπάθησε τα λόγια σου να ταιριάζουν με τα συναισθήματα του παιδιού και την έκφρασή σου.
Το παιχνίδι είναι πάντα σωτήριο! Ειδικά όσο πιο μικρό είναι το παιδί!
Όσο πιο αστεί@ είσαι τόσο το καλύτερο!
2 γρήγορα παιχνιδάκια που μπορείς να κάνεις εκείνη την ώρα αφού έχεις αναγνωρίσει και έχεις ενσυναισθανθεί τα συναισθήματα του παιδιού σου είναι
- να κάνεις ότι θα καθίσεις εσύ στο καρεκλάκι του, αφού εκείνο δεν θέλει. Θα το κάνεις με πολύ αστείο τρόπο που να ξεκαρδίζεται.
- Να του λες να ΜΗΝ καθίσει στο καρεκλάκι του.
παράδειγμα:
– Τώρα εγώ θα κοιτάξω αν έρχονται αυτοκίνητα, αν πετάνε αεροπλάνα κλπ…. Εσύ, ΔΕΝ θα καθίσεις στο καρεκλάκι σου. Εντάξει;
Εκείνο θα τρέξει (μάλλον) να καθίσει…. Εσύ θα το βγάζεις και θα ξαναπαίζεις το ίδιο παιχνίδι ξανά και ξανά για 3-4-5 φορές!
Έπειτα θα είναι πιο έτοιμο να δεχτεί να φύγετε!
Το τελευταίο και απαραίτητο βήμα είναι η θέσπιση και η διατήρηση του ορίου!
Εάν μετά από πολλή σύνδεση και διασκέδαση, το παιδί εξακολουθεί να μην μπορεί (και ναι, εννοώ δεν μπορεί και όχι ότι δεν θέλει) να συνεργαστεί θα το βοηθήσεις με το να αποβάλλει τα συναισθήματα που το σταματούν.
Ναι θα κλάψει! Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να το σταματάμε απ’ το να κλαίει.
Ορίζουμε το όριο. – «Ήρθε η ώρα να μπεις στο καρεκλάκι σου, αγάπη μου. Βλέπω πραγματικά ότι δεν θέλεις».
Εάν χρειάζεται, βάλε το χέρι σου απαλά στον ώμο του και καθοδηγήσέ το με απαλό και ήρεμο τρόπο χωρίς φωνές!
Απλά συνέχισε ήσυχα να του λες ότι ήρθε η ώρα να φύγετε. Μπορεί να χρειαστεί να το σταματήσεις απαλά από το να τρέξει μακριά και αυτό πιθανότατα θα βοηθήσει τα δάκρυα ή την οργή να βγούν.
Να συμπάσχεις, να μένεις κοντά και να περιμένεις να ξεσπάσει. Μετά από αυτό, πιθανότατα θα είναι σε θέση να συνεργαστεί ξανά.
Εάν ο χρόνος είναι ένα ζήτημα και υπάρχει βιασύνη, τουλάχιστον να συνδέεσαι μαζί του καθώς θέτεις το όριο.
Το βοηθάς να κάτσει δλδ όσο το δυνατόν πιο απαλά στο κάθισμα αυτοκινήτου.
Χρειάζεται να δείχνουμε κατανόηση στο πόσο δύσκολο πρέπει να είναι αυτό για εκείνο.
– «Πραγματικά δεν θέλεις να κάτσεις αγάπη μου. Είσαι τόσο λυπημέν@ και θυμωμέν@ γι’ αυτό. Το καταλαβαίνω».
–>ΠΡΕΠΕΙ να ανακαλύπτουμε τα υποκείμενα προβλήματα που προκαλούν την προκλητική συμπεριφορά και να τα ξεπεράσουμε μαζί με το παιδί μας καθώς μεγαλώνει και η επικοινωνία μας μαζί του είναι καλύτερη!
Εάν χρειάζεσαι περισσότερη υποστήριξη για να αντιμετωπίσεις τη συμπεριφορά του παιδιού σου, επικοινώνησε μαζί μου χρησιμοποιώντας τη φόρμα επικοινωνίας ή κλείσε μια δωρεάν συνάντηση διάρκειας 20 λεπτών αν είσαι από εκείνους τους γονείς που είναι έτοιμοι να αλλάξουν οριστικά τις σχέσεις στην οικογένειά τους.
Μην ξεχάσεις να γίνεις μέλος της κοινότητάς μου και να μαθαίνεις περισσότερα εδώ:
Μεγαλώνοντας Συναισθηματικά Έξυπνα Παιδιά – EQ Skills
