Μια μικρή περίληψη:

“Τα συναισθήματα διαχωρίζονται σε θετικά και αρνητικά. Όταν νιώθουμε αρνητικά συναισθήματα, ο οργανισμός έχει έναν μηχανισμό που λέγεται «πάλη ή φυγή» (fight or flight) στο οποίο πολλές φορές δεν συμπεριλαμβάνουμε το πάγωμα (freeze), αν και το συναντάμε πολλές φορές στην τάξη.

Μαθητές παγώνουν, κάθονται ακίνητοι και σχεδόν δεν αναπνέουν την ώρα της εξέτασης (απειλή) για να μην τους παρατηρήσει ο καθηγητής και τους σηκώσει να «πουν μάθημα». Η απειλή εδώ είναι σύντομη, αλλά σκεφτείτε κάποιος μαθητής να είναι θύμα bullying και να φοβάται ότι στο διάλειμμα θα έχει πρόβλημα στο προαύλιο.

Αυτός ο μαθητής δεν μπορεί να μάθει το οτιδήποτε όσο «έξυπνος» και να είναι γιατί ο φόβος τον κάνει να επικεντρώνει όλες τις γνωστικές του διεργασίες στην επικείμενη απειλή (παρενόχληση την ώρα του διαλείμματος).

Τα θετικά συναισθήματα από την άλλη, ενώ παίζουν τον πλέον σημαντικό ρόλο στην μάθηση, τα «ανακαλύψαμε» μόλις τα τελευταία χρόνια. Ένας μαθητής που βιώνει ένα η πολλά θετικά συναισθήματα (πχ. σιγουριά, χαρά, αυτοεκτίμηση κτλ.) γίνεται πιο δημιουργικός ενώ η εγκεφαλική του δραστηριότητα (ορμόνες, λειτουργικές συνδέσεις κτλ) τον βοηθάει παρά πολύ στο να μπορεί να συνδυάσει την γνώση που δέχεται με παλαιότερη γνώση (ζωτικής σημασίας λειτουργία για την διαδικασία της μάθησης)

“Εσείς ξέρετε να αναγνωρίζετε τα συναισθήματα των μαθητών σας;

Ξέρετε κάθε συναίσθημα από πίσω τι επιδράσεις μπορεί να έχει στην διαδικασία της μάθησης;

Γνωρίζετε πως μπορείτε να αναχαιτίσετε άμεσα αρνητικά συναισθήματα και να πυροδοτήσετε τα θετικά;

Η εκπαίδευση με βάση το συναίσθημα (affective learning) στηρίζεται επιστημονικά.
Η μητέρα αυτού, Rosalind Picard, καθηγήτρια του ΜΙΤ στο μανιφέστο της για το affective learning δηλώνει… ‘when we change our emotional states, we’re switching between different ways to think” . Μπορείτε να βρείτε όλο το μανιφέστο (στα Αγγλικά) εδώ