Κάνω τόσα πολλά γι’ αυτόν και εξακολουθεί να μην με σέβεται και να μου λέει όλα αυτά τα προσβλητικά λόγια καθημερινά…»
μου είπε η Ναταλία με βαθιά θλίψη, θυμό αλλά και απόγνωση στη συνεδρία μας.
(το όνομα του πελάτη άλλαξε για το απόρρητο).
Στην προσπάθειά μου να διερευνήσω λίγο περισσότερο το «Κάνω τόσα πολλά για αυτόν…» ανακάλυψα ότι…
Η Ναταλία ήταν πολύ καλή στο να καλύπτει τις σωματικές ανάγκες αλλά και επιθυμίες του γιου της…
Όποτε ζητούσε κάτι … τις περισσότερες φορές έπαιρνε αυτό που ήθελε και από τη μαμά και τον μπαμπά.
Αυτή η συνήθεια έχει καθιερωθεί από πολύ νωρίς, απ’ όταν ήταν πολύ μικρός…
Ωστόσο, μόλις είχε κλείσει τα 13…
Άρχισε λοιπόν, να πιέζει τα όρια, κάτι το οποίο είναι απόλυτα φυσιολογικό για τους έφηβους, και να διεκδικούν την αυτονομία τους….
Αλλά όταν οι απαιτήσεις του άρχισαν να απορρίπτονται, άρχισε να γίνεται “κακός” και επιθετικός…
Η Ναταλία και ο σύζυγός της προσπαθούσαν να επιβάλουν με συνέπεια τα όρια αλλά λόγω των ενοχών και της εξάντλησης που συχνά ένιωθαν, αλλά και των αντικρουόμενων τρόπων γονεϊκότητας που υποστήριζαν, έπεφταν στο κενό και σε έναν συνεχόμενο φαύλο κύκλο με εντάσεις και δυσαρέσκεια.
Συχνά, όταν αυτές οι ανεπιθύμητες, “κακές” συμπεριφορές κάνουν την εμφάνισή τους…
είναι σημάδι ότι το παιδί έχει πληγωθεί γιατί δεν καλύπτονται οι συναισθηματικές του ανάγκες …
Ανεξάρτητα από την ηλικία των παιδιών, όλα χρειάζονται τουλάχιστον έναν ενήλικα για να ικανοποιεί με συνέπεια τις ακόλουθες ανάγκες:
- Να αναγνωρίζονται όταν τα πάνε καλά, αλλά και όταν δυσκολεύονται
- Να ακούγονται ώστε να μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα, τις αντιλήψεις και τις ανάγκες τους
- Να επικυρώνονται τα συναισθήματα και οι εμπειρίες που βιώνουν
- Να είναι αποδεκτά όπως είναι με τα δυνατά και τα αδύνατα σημεία τους
- Να παρηγορούνται και να καθησυχάζονται ότι οι δυσκολίες τους θα τελειώσουν
- Να νιώθουν επιβεβαίωση ώστε να γνωρίζουν τις πραγματικές τους ιδιότητες και ικανότητες
- Να νιώθουν ασφάλεια μέσα στη σχέση με αυτόν τον ενήλικα
Τα παιδιά συχνά θα εμφανίσουν ενοχλητικές/προκλητικές συμπεριφορές ως τρόπο επικοινωνίας…
για να “δείξουν” ότι οι ανάγκες τους δεν καλύπτονται/ικανοποιούνται.
Σε αυτό το παράδειγμα, ο γιος της Ναταλίας είχε συνηθίσει να λαμβάνει πάντα αυτό που ζητούσε.
Είχε κάνει νοητά τη σύνδεση ότι τον αγαπούν κάθε φορά που παίρνει αυτό που ζητά…
Όταν λοιπόν συνέβαινε το αντίθετο, ένιωθε ότι δεν τον αγαπούν…
– “Για να μην μου το παίρνουν δεν με αγαπάνε πια”
Όταν ένα παιδί συνδέει την αγάπη και τη φροντίδα με τη λήψη μόνο υλικών πραγμάτων και εξωτερικού επαίνου, δεν έχει μάθει να αναπτύσσει μια εγγενή αίσθηση ασφάλειας, αυτοεκτίμησης και της αυτοπεποίθησής του…
Όταν δεν λαμβάνουν εξωτερική επικύρωση με τη μορφή των υλικών πραγμάτων, των ανταμοιβών, της δημοτικότητάς τους, ή το να είναι το νούμερο 1, οι καλύτεροι κ.λπ.… τότε
συχνά τα βλέπουμε να γίνονται επιθετικά, να φωνάζουν, να συμμετέχουν σε δραστηριότητες που τραβούν την προσοχή, να συμπεριφέρονται με απερίσκεπτους τρόπους…
Ή
μπορεί να κλειστούν στον εαυτό τους, να απομονωθούν ή/και να πέσουν σε κατάθλιψη.
Τα δύο άκρα δηλαδή!
Κατανόηση των ανήλικων “παραβατών” από τον Dr. Neufeld
Ο Dr. Gordon Neufeld έχει μοιραστεί πολλές γνώσεις σχετικά με τους προβληματικούς εφήβους με τους οποίους δούλεψε μέσα στις φυλακές (στον ρόλο του ως ψυχολόγος) οι οποίοι υπερασπίζονταν ιδιαίτερα τα ευάλωτα συναισθήματά τους.
Περιέγραψε πώς αυτοί οι έφηβοι και οι νέοι ενήλικες δεν ήταν σε θέση να εκφράσουν ότι ένιωθαν φόβο, άγχος ή λύπη. Είχαν δυστυχώς «χάσει τα δάκρυά τους», όπως το έχει περιγράψει ο ίδιος. Πιθανότατα δεν ανέπτυξαν ποτέ ένα λεξιλόγιο συναισθημάτων, ούτε τους ήταν επιτρεπτό να εκφράζουν οποιοδήποτε “αρνητικό” συναίσθημα και βίωσαν «περισσότερο τραύμα από όσο μπορούσαν να αντέξουν».
Οι σαρώσεις εγκεφάλου δείχνουν ότι ο προμετωπιαίος φλοιός πολλών από αυτούς τους νέους είναι παρόμοιος σε μέγεθος με εκείνον ενός τετράχρονου που αντικατοπτρίζει τη συναισθηματική τους ανάπτυξη. Αλλά η θεραπεία δεν έγκειται σε τιμωρίες ή συλλογισμούς με λογική και επιχειρήματα, αλλά στη συναισθηματική ασφάλεια σε μια σχέση με ασφαλή προσκόλληση.
Μόνο με αυτήν την υποστήριξη μπορεί ένα παιδί, ένας έφηβος ή ένας ενήλικας να μάθει να αισθάνεται γενναία και να εκφράζει τα πιο ευάλωτα συναισθήματά του.
Ο Dr Neufeld έχει αναφέρει πως: «Ο νταής που βρίσκει πραγματικά τα δάκρυά του δεν θα είναι πια νταής».
Το Σχέδιο Δράσης της Ναταλίας:
Όταν η Ναταλία κατάλαβε τι συνέβαινε με τον γιο της, δεσμεύτηκε να κάνει τα παρακάτω 4 πράγματα::
– Να αφιερώνει αποκλειστικό χρόνο καθημερινά για να συνδεθεί με τον γιο της για λίγα λεπτά, χαρίζοντάς του την αμέριστη προσοχή της, ώστε να μπορεί να αισθάνεται ότι είναι μοναδικός και σημαντικός και να εκφράζει τα συναισθήματα, τις εμπειρίες και τις ανησυχίες του. Να του δείχνει ότι είναι εκεί για εκείνον.
– Να δημιουργεί και να θέτει ξεκάθαρα όρια μαζί με τον γιο της.
– Να καθιερώσει μια συνεπή πρακτική αυτοφροντίδας για την ίδια με τη μορφή περιπάτου και γιόγκα
– Να επικοινωνήσει με τον σύζυγό της, ώστε να είναι στην “ίδια σελίδα” σχετικά με τον τρόπο ανατροφής και συμπεριφοράς ως προς τον γιο τους.
Δεν ήταν εύκολο στην αρχή, αλλά ήταν προτεραιότητα για εκείνη να έχει καλή σχέση και σύνδεση με τον γιο της.
Τα αποτελέσματα!
Πρόσφατα, μάλιστα μοιράστηκε πώς ο γιος της της ζήτησε συγγνώμη επειδή είχε αναστατωθεί και εκνευριστεί και έκλεισε με δύναμη την πόρτα… κάτι που δεν θα έκανε στο παρελθόν.
Είναι πλέον σε θέση να επικοινωνούν και να έρχονται σε συμβιβασμό όταν υπάρχουν διαφωνίες
Επιπλέον, περνά περισσότερο χρόνο στο σπίτι παρά με τους συνομηλίκους του και απολαμβάνουν τον κοινό τους χρόνο μέσα σε αυτό παίζοντας επιτραπέζια ή παρακολουθώντας μία ταινία.
Και υπάρχουν πολύ λιγότερα επεισόδια που να ξεσπά με προσβλητικά λόγια πάνω της!
Κάτι το οποίο δουλεύουν από κοινού με το Κιτ Συναισθηματικής Διαχείρισης για να βρουν άλλους υγιής τρόπους έκφρασης και διαχείρισης του θυμού του.
Συνοψίζοντας , το να δείχνεις στα παιδιά ότι τα βλέπεις και είναι μοναδικά, ότι τα ακούς και είναι σημαντικά, ότι τα αποδέχεσαι και τα επικυρώνεις για αυτό που είναι, και στις καλές στιγμές αλλά ακόμα περισσότερο σε εκείνες τις δύσκολες, είναι θεμελιώδες για να τα βοηθήσει να χτίσουν αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στις δικές τους ικανότητες.
Αυτή η επιστημονικά αποδεδειγμένη προσέγγιση ανατροφής υποστηρίζει το ταξίδι τους προς το να γίνουν άτομα με αυτοπεποίθηση, αυτοεκτίμηση, ενσυναίσθηση και ψυχική ανθεκτικότητα που είναι ικανά να ακολουθήσουν τις επιθυμίες της καρδιάς τους και να πετύχουν.
Μήπως δυσκολεύεσαι και δεν ξέρεις πώς να καλύψεις τις συναισθηματικές ανάγκες του παιδιού σου;
Δεν είσαι η/ο μόνη/νος … οι περισσότεροι γονείς δεν γνωρίζουν πώς να το κάνουν και δεν είναι επειδή δεν είναι ικανοί ή φτιαγμένοι για αυτό …
Οι περισσότεροι δεν το έχουμε σαν βίωμα ώστε να βγαίνει αβίαστα στην καθημερινότητά μας, όμως η πλαστικότητα του εγκεφάλου μας μπορεί να μας βοηθήσει να μάθουμε και να δημιουργήσουμε νέα μονοπάτια (συνάψεις) προς τον στόχο μας.
Το μόνο σίγουρο είναι πως όσο πιο γρήγορα το κάνουμε τόσο λιγότερο θα δυσκολευτούμε και εμείς αλλά και τα παιδιά μας.
Αν αντιμετωπίζεις δυσκολίες με το μεγάλωμα του παιδιού σου και χρειάζεσαι βοήθεια, μπορείς να κλείσεις ένα 20΄ δωρεάν ραντεβού εδώ, θα χαρώ να σε βοηθήσω με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζεις.
Μην ξεχάσεις να γίνεις μέλος της κοινότητάς μου και να μαθαίνεις περισσότερα εδώ:
